«رادیو» هیچ وقت جایگاه خود را از دست نمی دهد/ راز مسحورکنندگی جعبه صدا
تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۷۱۴۷۵۲
یک نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر و رادیو عنوان کرد: من فکر می کنم چیزی که باعث شده با وجود رقیبانی مثل تلویزیون و سینما و فضای مجازی و غیره هنوز رادیو در دل مردم جایگاه خودش را حفظ کند، عشق است.
گروه رادیو و تلویزیون ـ اولین فرستنده عمومی رادیو در ایران به ساعت نوزده چهارم اردیبهشت 1319 در تهران با نام رادیو تهران گشایش یافت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فرانک فروتن متولد 1367 کارشناس کارگردانی نمایش و کارشناس ارشد ادبیات نمایشی است . 15 سال است که به عنوان نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر فعالیت می کند، هم چنین 5سال است که به عنوان مربی نمایش خلاق به صورت تخصصی کار آموزش به کودکان و نوجوانان را شروع کرده است. تا به حال هشت نمایش به روی صحنه برده است ، در جشنواره های مختلف تئاتری در سطح استانی، منطقه ای، ملی و بین المللی حضور داشته است و جوایزمتعددی کسب کرده است. در سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در بهمن سال گذشته دیپلم افتخار بهترین نمایش را برای نمایش مثل خاراندن یک زخم در بخش مسابقه+فجر کسب کرد.
به طور مثال یکی از فعالیت های نمایشی فروتن، نمایش «این نامه برسد به دست پسرم» سال 95 به نویسندگی فرانک فروتن و کارگردانی حسین خدادی، ویژه سالروز بازگشت آزادگان از شبکه رادیو البرز پخش شد.این نمایش داستان پسری جوان است که می خواهد به زودی ازدواج کند و راهی جبهه می شود اما در جبهه اسیر و سپس شهید می شود. مادرش خبر شهادت او را نمی پذیرد و مدام برای پسرش در اسارت نامه می نویسد و می گوید پسرش هم نامه ها را جواب می دهد. هنگامی که آخرین گروه آزادگان به میهن باز می گردند آزاده ای در میان آن هاست که هیچ کس به استقبالش نیامده وقتی پیگیر میشود متوجه می شود که خانواده اش سال ها پیش در موشک باران شهید شدند اما پسر نمی پذیرد چراکه تمام سال های اسارت مادرش برای او نامه نوشته است و ...نمایش مثل خاراندن یک زخم پس از خوب شدن نیز سال گذشته به نویسندگی، کارگردانی و تهیه کنندگی فروتن به صحنه عمارت نوفل لوشاتو رفت.
*از چگونگی شکل گیری گروه نمایش رادیو البرز و همکاری با رادیو بگویید ؟
سال 94 یکی از همکاران تئاتری که از بازیگران خوب استان البرز هستند جهت بازی در یک نمایش رادیویی بلند در رادیو البرز بنده را به تهیه کننده و کارگردان معرفی کردند. بعد از ضبط این نمایش متوجه شدم که این ها اولین نمایش هایی هست که در رادیو البرز در حال ضبط شدن است و احتیاج به نمایشنامه نویس دارند.
رشته دانشگاهی من نمایش بود و بنابراین تا حدودی با اصول نگارش و تنظیم نمایش برای رادیو آشنا بودم اما پیش از این فقط نمایشنامه صحنه ای هم نوشته بودم
با توجه به اینکه رشته دانشگاهی ام همین بود تا حدودی با اصول نگارش و تنظیم نمایش برای رادیو آشنا بودم اما پیش از این فقط نمایشنامه صحنه ای هم نوشته بودم. پس از ارائه طرح اولیه و تصویب اولین نمایشنامه رادیویی ام چند ماه بعد ضبط و از رادیو البرز پخش شد که خوشبختانه بازخورد خوبی داشت و این همکاری ادامه یافت و با گسترده تر و کامل تر شدن گروه نمایش تولیدات افزایش یافت و حتی سریال های 10قسمتی و 13 قسمتی رادیویی هم نوشتم.
البته در کنار نوشتن نمایشنامه بلند رادیویی برای یکی دو برنامه رادیویی نیز نمایش های کوتاه نوشتم و بازیگری در رادیو البرز را نیز به مدت 4سال ادامه دادم.
*تا کنون چند نمایشنامه رادیویی نوشتید ؟ و کلا چند نویسنده در رادیو البرز مشغول به کار هستند؟
فکر می کنم حدود 25 یا 30 نمایشنامه بلند نوشتم و از سال 95 تا سال 98 هر سال برای ایام نوروز سریال رادیویی سیزده قسمتی ،ایام الله دهه فجر سریال ده قسمتی و در هفته دفاع مقدس سریال هفت قسمتی نوشتم. یعنی جمعا بالای 100 نمایشنامه رادیویی را برای رادیو البرز نگارش کردم و در بالغ بر 30 نمایش رادیویی نیز در رادیو البرز به عنوان بازیگر حضور داشتم.
با افزایش تولیدات و با پیشنهاد مسئول واحد نمایش سال 97 فراخوان هایی برای جذب نویسنده در رادیو دادیم
البته چند نمایشنامه رادیویی نیز برای دیگر مراکز استان ها و رادیو نمایش نیز نوشتم.
من آمار دقیقی از نویسندگان رادیو البرز ندارم به خصوص عزیزانی که برنامه های هر روزه رادیو را می نویسند جدا از نمایشنامه نویسان هستند اما با افزایش تولیدات و با پیشنهاد مسئول واحد نمایش سال 97 فراخوان هایی برای جذب نویسنده در رادیو دادیم .
افرادی که در زمینه نمایشنامه نویسی تجربه داشتند نمونه نوشته های خود را برای بنده ارسال کردند و از بین این عزیزان افرادی که قلم بهتری داشتند را به مسئول واحد نمایش پیشنهاد دادم و بعد با هماهنگی ایشان، نویسندگان جدید در جلسات فشرده اصول و قواعد اولیه نوشتن برای رادیو رازیرنظر آقای محسن سراجی نمایشنامه نویس و مدرس دانشگاه آموختند و هم چنین با ساختار رادیو و قواعد فعالیت در آن نیز توسط مسئول واحد نمایش رادیو البرز آقای خدادی آشنا شدند و به این ترتیب تعداد نویسندگان رادیو البرز در واحد نمایش افزایش پیدا کرد.
*سال گذشته یک نمایش به نام «مثل خاراندن یک زخم» به صحنه بردید آن کار چه تجربه ای برایتان بود؟
ایده اولیه این کار از پایان نامه ارشدم به دست آمد. استاد راهنمایم دکتر ناظرزاده بود، در واقع یک رویداد واقعی از بیمارستان کمالی کرج درباره یک دختر خانمی بود سال گذشته بعد از دفاع پایان نامه ام دکتر ناظرزاده از کارم خوششان آمد و من را تشویق کردند که کار را به صحنه ببرم. من فکر میکنم در جامعه امروز به خصوص نسل حالا و جوانترها یک سرگشتگی وجود دارد حال این سرگشتگی در نسل های قبلی طور دیگری است و الان هم یک طور دیگری است و من بخشی از این سرگشتگی را در کار نشان دادم.
* نوشتن و بازیگری برای رادیو چه تفاوتی با صحنه تئاتر دارد ؟
نوشتن و بازیگری در رادیو قواعد خودش را دارد. در رادیو مخاطب تنها از طریق شنوایی اش با ما در ارتباط است پس باید به عنوان نویسنده هر آنچه دیدنی است را شنیدنی کرد. از مالکیت میکروفن تا فضاسازی شنیداری و... همگی به این امر کمک می کند. البته به نظر من حتی انتخاب داستان در نمایشنامه رادیویی با صحنه ای متفاوت است.
نوشتن و بازیگری در رادیو قواعد خودش را دارد. در رادیو مخاطب تنها از طریق شنوایی اش با ما در ارتباط است پس باید به عنوان نویسنده هر آنچه دیدنی است را شنیدنی کرد. از مالکیت میکروفن تا فضاسازی شنیداری و... همگی به این امر کمک می کند
در بازیگری نیز همینطور است به عنوان بازیگر ارتباط ما با مخاطب از طریق صدا است .
صدا علاوه بر اینکه احساسات بازیگر را در هر لحظه از نمایش منتقل می کند باید بتواند به فضاسازی و دادن یک تصویر از موقعیت بازیگر در صحنه نیز کمک کند.
مثلا اینکه در این قسمت به عنوان یک بازیگر در حال راه رفتن دیالوگ می گویی یا نشسته ای باید در صدایت منتقل شود. اینکه در رادیو همواره بازیگر مقابل تو میکروفن است اوایل برای من که به بازی صحنه ای و نگاه کردن به بازیگر مقابلم عادت داشتم سخت بود و مدام از کارگردان و صدابردار تذکر می گرفتم اما رفته رفته با قواعد و همینطور علامات و اشارات رادیویی بیشتر آشنا شدم و حتی گاهی برایم بازی در رادیو از صحنه هم لذت بخش تر بود .
*تا به حال هیچ یک از نمایشنامه های صحنه ای خود را تبدیل به نمایش رادیویی کرده اید ؟
این کار را انجام دادم که نمایشنامه ای را برای اجرا در رادیو تنظیم رادیویی کنیم اما نمایشنامه هایی که از من در رادیو البرز پخش شده است. از همان ابتدا برای رادیو نگارش شده است. هر نمایشنامه صحنه ای قابلیت تبدیل به نمایش رادیویی را ندارد و البته عکس این قضیه نیز صادق است. البته از سال گذشته در رادیو نمایش در برنامه من و صحنه که یک نمایشنامه خوانی رادیویی هست نمایشنامه های صحنه ای ام را خوانش کردیم اما طبیعتا چون نمایشنامه خوانی است و نمایش رادیویی نیست، نمایشنامه ها با همان تنظیم صحنه ای خوانده می شوند و نه رادیویی.
*رادیو به عنوان یک وسیله ارتباط جمعی که از دیرباز در شرایطی که خبری از تلویزیون و سینما نبوده به زندگی روزانه مردم راه پیدا کرده و جایگاهی خاص به دست آورده است. به نظر شما در دنیای امروز جایگاه رادیو در زندگی مردم چگونه است؟ آیا مخاطبان بیشتر شده اند یا کمتر ؟
اینکه رادیو برای تمام ما یک احساس نوستالژیک دارد انکارنشدنی است. من زمانی که فعالیت ام را در رادیو آغاز کردم برایم بسیار شیرین تر از اولین حضورم بر صحنه تئاتر بود شاید به علت همان احساس نوستالژیک باشد. با وجود اینکه بازیگری در رادیو محدودیت های خود را دارد اما هرگز برایم خسته کننده نبوده و این مطلب را از زبان دیگر همکاران نیز شنیدم.
اینکه اکثریت می گویند رادیو برای ما عشق است و شغل نیست. اکثر افرادی که در بخش های مختلف رادیو مشغول هستند از معاونت صدا و مدیریت تولید تا نویسنده ،تهیه کننده کارگردان گوینده ،بازیگر، صدابردار گروه فنی و همه و همه عاشقانه کار می کنند.
چیزی که باعث شده با وجود رقیبانی مثل تلویزیون و سینما و فضای مجازی و غیره هنوز رادیو در دل مردم جایگاه خودش رو حفظ کنه همین عشق هست
من فکر می کنم چیزی که باعث شده با وجود رقیبانی مثل تلویزیون و سینما و فضای مجازی و غیره هنوز رادیو در دل مردم جایگاه خودش رو حفظ کنه همین عشق هست.
ممکن است که امروزه در خانه ها کمتر رادیو گوش بدهیم یا اصلا به ندرت رادیو گوش بدهیم اما مثلا در اکثر تاکسی ها رادیو تمام مدت روز همدم راننده و همراه مسافرها هست.
حتی در همین روستاهای اطراف البرز من از شنوندگان رادیو شنیدم که به رادیو بیش از تلویزیون گوش می کنند با وجود اینکه تلویزیون هم دارند. البته این را هم فراموش نکنیم که اگر رادیو رسانه پویایی نبود و با زمانه پیش نمی رفت نمی تونست به حیاتش ادامه بدهد، پس این نشان از پویایی این رسانه دارد. من آمار دقیق ندارم اما اینکه مخاطبان امروز رادیو به اندازه 50سال قبل نیست و کم شده است و خب کاملا طبیعی ست و در تمام دنیا اینطور هست اما هنوز مخاطب خودش رو دارد و هنوز توانسته راز و رمز این جعبه صدا را حفظ کند.
من به واسطه شغلم بسیاری از افراد را می شناسم که واقعا یکی از آرزوهایشان هست که صدایشان روزی از رادیو پخش بشود و من فکر می کنم این دلیلش میل به شهرت نیست چون قطعا امروزه تلویزیون بهتر میتواند پاسخگوی این میل باشد، علتش همان رمز و راز کشف نشده این جعبه صداست که 80سال است هنوز مردم را مسحور می کند.
*پس به نظر شما رادیو توانسته در این روزگار با مخاطب و نیازهایش ارتباط درستی برقرار کند ؟
تا حدود زیادی بله. البته فکر می کنم با تنوع بیشتر برنامه ها و ایجاد یک فضای رقابتی میان برنامه ها می توان به تولیدات با کیفیت تر و مخاطب بیشتر رسید. برای مثال در خصوص همین نمایش رادیویی بلند در رادیو البرز اگر منحصرا تولید آن به عهده یک تهیه کننده نباشد قطعا کیفیت آثار بالاتر خواهد رفت چرا که هر گروه تلاش می کند کار بهتری ارائه دهد. در این زمینه بنده از جانب خانه تئاتر البرز به عنوان یک بخش خصوصی پیشنهادات و طرح هایی هم ارائه دادم که در دست بررسی هست. این تعامل می تواند هم کمی و هم کیفی موثر باشد.
با تنوع بیشتر برنامه ها و ایجاد یک فضای رقابتی میان برنامه ها می توان به تولیدات با کیفیت تر و مخاطب بیشتر رسید.
*این اردیبهشت آخرین اردیبهشت قرن است، یعنی تولد 81 سالگی رادیو ملی در قرن دیگری خواهد بود . در یک جمله خطاب به رادیو آنچه از او در این قرن تجربه کردید می توانید بگویید ؟
قرن ها هم که بگذرد تنها صداست که می ماند چه خوش ماندی و خوشتر بمان .
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: سالروز رادیو نمایش رادیویی نمایشنامه رادیویی مسئول واحد نمایش بازیگری در رادیو عنوان نویسنده تلویزیون و سینما رادیو البرز نمایش رادیویی نمایشنامه ها نمایش رادیو جایگاه خود برای رادیو فکر می کنم سال گذشته برنامه ها من فکر صحنه ای نامه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۷۱۴۷۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازگویی مشکلات و دغدغههای روز جامعه اولویتم در اجرای نمایش است
ایسنا/خراسان رضوی کارگردان نمایش «میتینگ» گفت: امروزه نمایشی که به روی صحنه میرود باید حرف دل مردم باشد، همیشه در نمایشهایم اولویتم دغدغههای امروزه جامعه و مردم بوده است و تلاش کردهام تا نمایشهایی را روی صحنه ببرم که حرف جامعه در آن زده شود.
محمدرضا اربابی در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: این نمایش ژانری کمدی دارد و به اتفاقاتی که در یک دانشگاه رخ میدهد، میپردازد. در واقع این نمایش نشاندهنده بخشی از جامعه و عدهای از انسانها است که شخصیتهای نمایش به تعریف آن میپردازند.
وی در خصوص عوامل این نمایش اضافه کرد: در نمایش میتینگ بازیگران جوان در کنار هنرمندان پیشکسوت و با سابقه تئاتر مشهد به روی صحنه میروند. گروه از اواخر سال گذشته تمرینات خود را آغاز کرد و در حال حاضر با تلاش شبانهروزی ۲۰ شب نمایش را روی صحنه بردیم.
اربابی با اشاره به واکنش و بازخوردهای نمایش خود گفت: در این چند شب اجرا استقبالها بسیار خوب و راضیکننده بوده است، همچنین اساتیدی که به دیدن نمایش آمدند بسیار راضی بودند و با توجه به اینکه نمایش در دل مافیا اتفاق میافتد، تحلیلهای جامعهشناسی و روانشناسی زیادی از نمایش داشتند.
وی افزود: مخاطب عام نیز به خوبی توانسته بود با نمایش ارتباط برقرار کند، علاوه بر نظرات مثبت نقدهایی بر نمایش وجود داشت که همگی بسیار محترم هستند در مجموع با استقبال مخاطبان و فروش بالای نمایش از عملکرد تیم و گروه نمایش راضی هستم و خوشحالم که مورد قبول مخاطب قرار گرفته است.
کارگردان نمایش «میتینگ» با بیان اینکه همیشه تلاش کردهام تا نمایشهایی را روی صحنه ببرم که حرف جامعه در آن زده شود، خاطرنشان کرد: پس از پایان هر نمایشی، نمایشنامههای مختلفی را مطالعه میکنم که حرف امروز و دغدغه جامعه باشد و بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم حتما آن را انتخاب و اجرا میکنم.
اربابی اضافه کرد: امروزه نمایشی که به روی صحنه میرود باید حرف دل مردم باشد؛ اجرای نمایشهایی مانند «هملت» و «اوتولو» زمانی میتواند موفق باشد که بر اساس نیازهای امروز جامعه، نه دغدغههای جامعه گذشته باشد. همیشه در نمایشهایم اولویتام دغدغههای امروزه جامعه و مردم بوده است.
اجرای تئاتر کمدی با ریسک بالایی همراه است
وی با بیان اینکه نمایش میتینگ یک کار کمدی است و اجرای آن ریسک بالایی داشت، اظهار کرد: تقریبا در بیشتر ژانرها مانند مذهبی و یا تاریخی نمایشی را اجرا کردهام و نمایش میتینگ دومین کاری کمدی من بود. اولین سابقه کار کمدیام به نام پرواز ۷۳۷ بود که در یزد به روی صحنه بردم.
کارگردان نمایش «میتینگ» با بیان تجربه کاری کمدی افزود: اجرای نمایش کمدی سخت و خوب است، اجرای نمایش کمدی میتینگ با سابقه کاری که داشتم به نوعی ریسک بود. اجرای نمایش کمدی و خنداندن مخاطب در هر دوره ای کار سخت و مشکلی است، چرا که باید برای خنداندن مخاطب موقعیت کمدی ایجاد کرد که کار دشواری است.
اربابی اضافه کرد: اجرای نمایش میتینگ تجربهای متفاوت بود و سعی میکنم برای تئاتر بعدی یک نمایش کمدی سیاه را انتخاب کنم تا بتوانم خودم را به چالش بکشم و کارهای مختلفی را در ژانرهای متفاوت به روی صحنه برده باشم.
وی در خصوص جایگاه تئاتر مشهد خاطرنشان کرد: بهعقیده من فضای تئاتر مشهد به نوعی پراکنده و حمایت از نسل جوان کمتر است، در حالیکه باید به جوانان فرصت دیده شدن را بدهیم. حمایت برخی از اساتید نیز به دلیل حضور نسل جوان در تئاتر است که بسیار ممنون آنها هستم.
اساتید تئاتر باید از نسل جوان حمایت کنند
کارگردان نمایش «میتینگ» با اشاره به اینکه اجرای تئاتر در مشهد کار دشواری است، عنوان کرد: با توجه به اینکه مشهد شهری مذهبی بوده اجرای نمایش نیز کار دشواری است. اساتید باید از نسل جوان حمایت کنند نه اینکه روبه روی آنها بایستند.
اربابی در پاسخ به این سوال که آیا میتوان شاهد اتفاقات خوبی در سال جدید برای تئاتر مشهد بود یا خیر، گفت: قطعا میتوان سال خوبی را برای تئاتر مشهد پیشبینی کرد؛ چراکه نمایشهای روی صحنه کیفیت بالایی دارند و نسل جوان بیشتر از گذشته در تئاتر حضور دارند. در این ایام نمایشهایی با حضور نسل جوان دیدهام که به نظرم میتوان امسال و سال آینده در جشنواره بینالمللی تئاتر فجر چند نماینده از مشهد حضور داشته باشد.
وی تصریح کرد: گروه ما نیز در حال رایزنی است تا نمایش میتینگ را با شکلی مدرن شده در جشنواره بینالمللی تئاتر فجر به روی صحنه ببرد.
عکس تزئینی استیکی از مشکلات تئاتر حضور بازیگرانی است که تخصص کافی را ندارند
رضا سپهر، بازیگر تئاتر میتینگ نیز در خصوص ایفای نقش در نمایش «میتینگ» اظهار کرد: در این نمایش عهدهدار ایفای نقش «پرور» هستم که یکی از کاراکترهای اصلی نمایش است. پرور دارای شخصیتی متعارض و در واقع به گونهای آفتابپرست است که مسئولیت حراست و سلف دانشگاهی به نام دارقوزاباد را برعهده دارد.
این بازیگر تئاتر افزود: دانشگاهی که بخش کوچکی از جامعه محسوب میشود و نماد افرادی دو رو است که ظاهر و باطنی متفاوت دارند و دانشجویانی که در آنجا تحصیل میکنند دانشجویانی روشنفکر نیستند و به راحتی تحت تاثیر قرار میگیرند که در آخر کاراکتر پرور با رانت و قدرتی که دارد تصمیمگیرنده دانشگاه میشود.
وی با بیان اینکه حضور عوامل برجسته دلیلی برای ترغیب ایفای نقش در این نمایش بود، گفت: کارگردان نمایش آقای محمدرضا اربابی هستند و نمایشنامه توسط آقای عباس جانفدا نوشته شده است و دیگر عوامل نمایش که جزو افراد با سابقه تئاتر مشهد هستند، در تصمیمم برای حضور در این نمایش بسیار تاثیرگذار بود.
این بازیگر تئاتر با اشاره به اینکه واکنشها نشان میدهد که به خوبی از عهده ایفای نقش برآمدهام، بیان کرد: بر اساس مشورتهایی که صورت گرفته بود ایفای نقش این کاراکتر به من پیشنهاد شده بود و باتوجه به نوع کمدی نمایش و دیالوگ قرار بر این شد تا نقش پرور را اجرا کنم که خوشبختانه به خوبی توانستم از عهده اجرای آن بربیایم و اساتید و پیشکسوتانی که نمایش را دیدهاند از ایفای نقش بسیار راضی بودند.
سپهر ادامه داد: تمام تلاشم بر این بود که به خوبی کاراکتر پرور را معرفی کنم و خوشحالم که این کار به خوبی انجام شد، همچین در اجرای کمدی نمایش، برقراری ارتباط کلامی و جذب مخاطب به خوبی انجام گرفت.
وی در پاسخ به این سوال که چه چیزی باعث شد تا عهدهدار نقش شخصیت پرور در نمایش شود، گفت: مهمترین دلیلی که باعث شد در ایفای نقش پرور مصمم شوم تضادی است که میان کاراکتر نمایش با شخصیت اصلی من وجود دارد؛ پرور شخصیتی است که نقاب بر چهره دارد، در حالیکه در واقعیت شخصیتی متعارض با این کاراکتر دارم و از دو رویی پرهیز میکنم.
این بازیگر تئاتر ادامه داد: وجود این چالشها باعث شد تا برای اجرای این شخصیت مصمم شوم و در نمایش ایفای نقش کنم و خرسندم که با این کار توانستم سهم کوچکی در این موفقیت داشته باشم.
سپهر خاطرنشان کرد: نمایش میتینگ اولین تجربه کاری من با آقای اربابی است، ایشان کارگردان جوان و با ذوقی هستند که اخلاق حرفهای را به خوبی رعایت میکنند. یکی دیگر از نکات مثبت آقای اربابی نسبت به دیگر کارگردانان تعاملی بود که با پیشکسوتان نمایش داشتند، او به عنوان کارگردان پذیرای ایده و پیشنهاداتی که از سوی گروه ارائه میشد بود.
وی افزود: آرامشی که توسط کارگردان کار در گروه برقرار میشد بسیار حائز اهمیت است؛ برخلاف کارگردانان دیگری که با ادبیات نامناسب استرس بیشتری به بازیگران وارد میکنند، ایشان با متانت آرامش را در گروه حاکم میکرد و من از کار در کنارش لذت بردم.
نمایشهای روی صحنه مشهد به سمت رئالیست بودن پیش رفتهاند
این بازیگر تئاتر در خصوص جایگاه تئاتر مشهد گفت: کیفیت نمایشهای روی صحنه بهتر ازسالهای گذشته است و نمایشها به سمت رئالیست پیش رفتهاند و میتوان گفت نسبت به نمایشهایی که قبلا اجرا میشد شاهد رشد هستیم، اما متاسفانه از لحاظ کیفیت متن و نمایشنامهها در این چند سال افت قابل توجهی را شاهد بودهایم.
سپهر با اشاره به تنوع ژانرهای مختلف نمایشهای روی صحنه مشهد، بیان کرد: مشهد قطب دوم تئاتر کشور است، در طول این سالها شاهد آثار متنوعی در ژانرهای مختلف هستیم که هر نوع سلیقهای را پوشش میدهد، اما در این میان کارگردان معدودی هستند که به واسطه شهرت و یا بازیگران، نمایشهایشان فروش خوبی دارد و دیده شدهاند.
تربیت نابازیگر در کارگاههای آموزشی نامعتبر
وی با بیان اینکه برگزاری کلاسهای آموزشی توسط افراد بیسابقه باعث لطمه به تئاتر میشود، اظهار کرد: متاسفانه کارگاهها و کلاسهای آموزش بازیگری برگزار میشود که به جز تعدادی اکثرا توسط اساتیدی که تخصص ندارند اداره میشوند و به ظاهر بازیگر آموزش میدهند که در واقع اینگونه نیست.
این بازیگر تئاتر خاطرنشان کرد: به عقیده من افراد که وارد حیطه بازیگری میشوند باید پس از گذراندن کلاسهای آموزشی در بخشهای کوچکتر شروع به کار کنند و پس از آن در بلک باکسها ایفای نقش کنند تا پس از کسب تجربههای بیشتر وارد سالن اصلی تئاتر شوند.
بازگیری تئاتر نیازمند استعداد و مطالعه کافی است
سپهر افزود: بسیاری از بازیگران کار اولی با رانت و مافیا در نمایشهای اصلی نقشی را ایفا میکنند، در صورتیکه بازیگری نیازمند استعداد و مطالعه کافی است و اگر هوش بازیگری نداشته باشیم، نمیتوانیم در قاب صحنه باقی بمانیم.
انتهای پیام